این سایت متعلق به فدراسیون تکواندو جمهوری اسلامی ایران می باشد.
در عرصهی ورزش به تناسبِ ارتباط با ورزشکاران، دو دسته مدیر ورزشی مشغول خدمت هستند. یک دسته مدیران مستقیم مانند مربیان و معلمان ورزشی و دسته دوم، مدیران غیرمستقیم مانند مدیران باشگاهها و سازمانهای ورزشی. هرکدام از این مدیران، متناسب با مسئولیت خود، تکالیف و وظائفی دارند که عمل به آنها و یا ترک آنها میتواند حسب مورد، موجب مسئولیت حقوقی برای ایشان باشد.
در نگاه حقوق، عموماً مدیران مستقیم، در برابر حوادث منجر به آسیب جسمانی ورزشکاران، مسئولند و مدیران غیرمستقیم هم در برابر حوادث ناشی از تجهیزات و امکانات ورزشگاهها و باشگاهها. گاهی هم به تناسب شغل، هر دو مسئولیت مدیر مستقیم و غیرمستقیم، بر دوش و عهده یک نفر قرار میگیرد. مانند جایی که مثلاً مربی ورزش تکواندو، همزمان، مدیر باشگاه مربوطه هم باشد.
برای توضیح بیشتر نیاز است افزوده شود، حدود مسئولیت حقوقی مربیان، هر گونه حادثهای است که در نتیجه فعالیتهای ورزشی رخ دهد و آسیب جسمانی تکواندوکاران را در پی داشته باشد. برابر قانون، برای جبران آسیبهای جسمانی، دادگاهها حکم به پرداخت دیه، متناسب با میزان آسیب وارده، صادر مینمایند و با توجه به سنگین بودن مبلغ دیهی یک انسان، ممکن است مربی در برابر آسیب جزیی وارده به سلامت جسمانی ورزشکار هم محکوم به پرداخت مبلغی بسیار قابل توجه شود. نکته اینکه، رعایت دقیق مقررات ورزش تکواندو در کاهش میزان مسئولیت مربیان، بسیار تأثیرگذار است.
اما حدود مسئولیت مدیران ورزشگاهها و باشگاهها، بطور کلی تمامی تجهیزات و امکانات اعم از ساختمانی، تأسیساتی، برقی، مکانیکی و غیره میباشد. در این راستا آئین نامه اجرایی قانون اجازه تاسیس باشگاه ورزشی و ورزشگاه، مصوب 1370/10/15 هیات دولت، به پارهای از این مسئولیتها پرداخته و از جمله رعایت مقررات فنی و حفاظتی جهت استفاده از تاسیسات و وسایل ورزشی، رعایت اصول بهداشتی محیط باشگاه و تامین وسایل و کمکهای اولیه درمانی را جزء وظایف مدیر باشگاه معرفی نموده است. ضمن اینکه مسئولیت مدیران باشگاهها و ورزشگاهها فقط در برابر ورزشکاران نیست، بلکه تمامی افرادی که به هر دلیل در مکان ورزشی (باشگاه) حضور پیدا میکنند را شامل میشود . مثلاً مدیر باشگاه مخصوص تکواندو، در برابر حوادث منجر به آسیب جسمانی تکواندوکاران، تماشاچیان و یا هر کس دیگری که به هر عنوان در این باشگاه حضور داشته باشد مسئول شناخته میشود. به شرط اینکه سبب آن آسیب، تجهیزات و امکانات باشگاه بوده باشد. البته اگر اثبات شود سبب حادثه، قصور یا تقصیر مدیر باشگاه نبوده بلکه عامل بروز حادثه، کسی یا چیزی دیگر شناخته شود، در کاهش و یا تغییر مسئولیت حقوقی مدیر مربوطه موثر خواهد بود. هرچند، بار اثبات اینکه سبب حادثه، قصور و تقصیر او نبوده و کس یا چیزی دیگر در بروز آن نقش داشته، بر عهدهی مدیر باشگاه میباشد.
با این اوصاف باید به این پرسش پاسخ داد که با لحاظ اجتنابناپذیر بودن حوادث در تکواندو از طرفی و حجم سنگین مسئولیتهای حقوقی مربیان و مدیران ورزشی از طرف دیگر، برای ایمن نمودن مربیان و مدیران ورزش تکواندو در برابر این مسئولیتها چه باید کرد؟
پاسخ:
مهمترین و اصلیترین کاری که باید صورت پذیرد، بیمه مسئولیت مدنی است. یعنی برای جبران زیانهای ناشی از حوادث اجتناب ناپذیر ورزشی و احکامی که دادگاهها در پی بروز حادثه ورزشی منجر به آسیب جسمانی صادر و مربیان و مسئولین مربوطه را به پرداخت دیه محکوم میکنند، تنها راه این است که مربیان و مدیران فعال در عرصه تکواندو، خود را بیمه مسئولیت مدنی نمایند. به بیان روشنتر، مربیان و مدیران ورزشی باید بیمه مسئولیت مدنی را جزء لوازم ضروری و اجتنابناپذیر کار خود بدانند و نباید فعالیت مربیگری و مدیرباشگاهی داشته باشند مگر اینکه مسئولیتهای خود را بیمه کرده باشند.
در کنار بیمه مسئولیت مدنی دو اقدام بسیار مهم و اساسی دیگر هم نباید فراموش شود. یک: به هیچ وجه اجازه ندهند هیچ یک ورزشکاری بدون داشتن بیمه ورزشی به فعالیت ورزشی بپردازد. دو: باید در راستای پیشگیری از وقوع حوادث و کاهش مسولیتهای حقوقی خود، اولاً هر گونه فعالیت ورزشی را در چارچوب دقیق مقررات ورزش تکواندو به انجام رسانند و ثانیاً ضمن رفع معایب و نواقص تجهیزات و امکانات باشگاه ورزشی خود، بر سالم و بینقص بودن آنها همواره نظارت و کنترل متناسب داشته باشند.
دکتر محمد احسنی فروز
اخبار ، تصاویر ، ویدئو و اطلاعیه های ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید