از نگاه عملی:
1- اگر بخواهیم به ایمنی گلهای فکر کنیم، باید ضریب R-naught یا R0 را در نظر بگیریم.
وقتی بیماری کنترل می شود که دیگر ویروس نتواند میزبان مستعد خود را پیدا کند. این رقم در ایمنی گله ای از فرمول (1-1/ R0) به دست می آید. R0 تعداد افرادی است که به طور مستقیم از یک فرد بیمار می شوند، در مورد بیماری کووید 11 این عدد 3 در نظر گرفته می شود. یعنی یک نفر، به طور متوسط سه نفر را مستقیما و بدون واسطه آلوده میکند.
پس (1-1/3=2/3) یعنی دو سوم افراد یا حدود 56 درصد جامعه باید به بیماری مبتلا شوند تا ویروس دیگر میزبان جدیدی پیدا نکند و میدانیم که این روش، آمار ابتلا و مرگ و میر زیادی را به دنبال خواهد داشت. به علاوه، مشخص نیست که ایمنی بعد از ابتلا تا چه زمانی به طول خواهد انجامید و در نتیجه به شکل مداوم، جمعیت ایمن، مجدداً وارد جمعیت مستعد بیماری میشوند. همچنین، در مورد بیماری نوظهور، عوارض احتمالی تاخیری و درازمدت ابتلا به بیماری شناخته نشده است.
2- با کم کردن آمار ابتلا و بستری روزانه، به سیستم درمان اجازه میدهیم که خدمات پزشکی را ارائه نمایند و دچار کلاپس و فروپاشی ناشی از هجوم ناگهانی تعداد مراجعین نگردند.
3- به محققین پزشکی بهداشتی فرصت داده میشود که بر روی روشهای تشخیصی، درمانها، واکسنها و سیستمهای پیشگیری تحقیقات خود را انجام دهند و برای استفاده در دسترس عموم قرار دهند.
از نگاه اپیدمیولوژیک:
4- برخی از بیماری ها با گذشت زمان و به طور خود به خودی از بین میروند.
از نگاه اخلاقی:
5- نمی توان انکار کرد که بالاخره همه افراد روزی خواهند مرد. تلاش سیستم پزشکی، نامیرا کردن افراد نیست زیرا این امر ممکن نیست. حتی اضافه کردن یک روز به زندگی فرد، از نظر سیستم پزشکی موفقیت و پیروزی محسوب میشود و ما نباید اجازه دهیم افراد جامعه خود را در معرض مرگ زودرس ناشی از بیماری قرار دهند.
منبع: Medscape
تهیه و تنظیم: دکتر لاله حاکمی
متخصص بیماری های داخلی- فلوشیپ فدراسیون پزشکی ورزشی آسیا
نایب رئیس و رئیس کمیته سلامت فدراسیون پزشکی ورزشی و رییس کمیته پزشکی فدراسیون تکواندو