هادی پور: رسیدن به سهمیه المپیک اتفاق کمی نیست/ حریفان ما در المپیک بدون تردید بهترین‌های تکواندو هستند

آرمین هادی پور ملی پوش تکواندو کشورمان گفت: هر ورزشکاری آرزوی حضور در المپیک را دارد و رسیدن به این موفقیت اتفاق کمی نیست؛ حس متفاوتی است که تا قبل از آن تجربه نکردید.

به گزارش روابط عمومی فدراسیون تکواندو، رقابت‌های مسکو می‌توانست به گونه‌ای دیگر به پایان برسد و آرمین هادی‌پور با کسب مدالی خوشرنگ و رفتن روی سکو کسب سهمیه المپیک را جشن بگیرد اما آرمین هادی‌پور به تازگی از بند مصدومیت رها شده بود و عدم آمادگی کامل به او اجازه نداد در کنار کسب سهمیه، مدالی هم با خود از روسیه به ارمغان آورد.

 تکواندوکار سبک وزن ایران، اما موفق شد تا اولین سهمیه المپیک این رشته را به نام خود بزند. هوگوپوش وزن ۵۸- کیلوگرم ایران که مهرماه سال گذشته طلسم ۲۲ ماهه ایران را با کسب طلای گرندپری منچستر شکست اگر چه نتوانست در روسیه آنطور که خودش می‌خواهد نتیجه بگیرد، اما امید زیادی به المپیک دارد و در گفت و گو با سرویس ورزشی جوان آنلاین گفت: «هنوز هیچ چیز برای من تمام نشده و مهم‌ترین مرحله المپیک است. اگر چه این اولین تجربه حضورم در المپیک است و المپیک هم میدان سختی است، اما می‌تواند پایان خوشی داشته باشد. دست خالی ماندن در المپیک با نرفتن به المپیک تفاوتی ندارد و من می‌خواهم در المپیک با نمایشی قابل قبول لبخند را مهمان لبان مردم کشورم کنم و برای رسیدن به این هدف از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنم و امیدوارم خدا هم مرا یاری کند.»

اولین سهمیه تکواندوی ایران برای حضور در المپیک در رقابت‌های گرندپری مسکو با اولین تجربه المپیکی شدن آرمین هادی‌پور مصادف شد. چه حسی از کسب این تجربه داشتید؟
آرمین هادی پور ملی پوش تکواندو کشورمان گفت: هر ورزشکاری آرزوی حضور در المپیک را دارد و رسیدن به این موفقیت اتفاق کمی نیست؛ حس متفاوتی است که تا قبل از آن تجربه نکردید. اما گرندپری مسکو تک مسابقه برای کسب سهمیه المپیک نبود، ما یک ماراتن چهارساله را برای کسب امتیازات لازم پشت سر گذاشتیم و در هر مسابقه دنبال کسب بیشترین امتیاز بودیم چراکه هر مسابقه از دید فدراسیون جهانی امتیازی خاص دارد که با جمع امتیاز‌ها به یک تا پنج رنکینگ هر وزن سهمیه المپیک داده می‌شود که امتیاز من و میرهاشم حسینی در رقابت‌های گرندپری ۲۰۱۹ به حد نصاب رسید و موفق شدم به عنوان اولین تکواندوکار ایران سهمیه المپیک بگیرم.


اما به رغم کسب سهمیه نتوانستید به مدالی در این رقابت‌ها دست یابید و روی سکو بروید. 
چه کسی است که دوست نداشته باشد مدال بگیرد؟! برای گرندپری‌ها بهترین‌های رنکینگ را دعوت می‌کنند. در رقابت‌های مسکو ۱۶ نفر برتر رنکینگ دعوت شده بودند از نفر اول تا آخر همه برای گرفتن مدال روی شیاپ چانگ رفتند و من هم از این قاعده مستثنا نبودم. با این وجود، اما باید واقع‌بین بود. من به تازگی از بند مصدومیت رها شده بودم و شرایط چندان جالبی نداشتم. آدم وقتی ناخنش برمی‌گردد ذهنش را درگیر می‌کند. حالا فکر کنید با یک مصدومیت سخت و جدی رو‌به‌رو شده باشد. بدون شک این مسئله روی عملکردم تأثیرگذار بود. با این وجود تمام تلاشم را کردم تا امتیازات لازم را به دست بیاورم و خدا را شکر شرمنده مردم نشدم و توانستم به سهمیه دست یابم. در گام اول مصطفی کاما از سنگال و براگانسا از پرتغال را شکست دادم و به نیمه نهایی راه یافتم، اما در این مرحله به جون جانگ از کره‌جنوبی باختم. با این وجود می‌توانستم با برتری برابر گئورگی پوپوف روس به مدال برنز دست یابم، اما به دلایلی که گفتم، در روسیه از رفتن روی سکو و کسب مدال محروم شدم. امیدوارم در المپیک جبران کنم.


از سختی‌های تکواندو در مسیر کسب سهمیه بگویید؛ از ماراتن چهارساله‌ای که سرانجام آن کسب دو سهمیه در مسکو بود.
سختی‌های بسیاری را به جان خریدیم و کسی نیست که شرایط کشور را نداند؛ اغراق نیست اگر بگویم تکواندوکاران تیم ملی در این چهار سال زجر کشیدند. از نظر آسیب‌دیدگی، مبارزات فشرده، تمرینات سخت، رژیم غذایی و مشکلات بسیاری که باید با آن‌ها نیز همانند حریفان روی شیاپ چانگ برای رسیدن به موفقیت می‌جنگیدیم. با این وجود، اما به رغم تمام سختی‌هایی که متحمل شدیم به لطف خدا توانستیم دو سهمیه کسب کنیم و حداقل یک سهمیه دیگر هم خواهیم گرفت. این بدون شک مزد زحمات بسیاری بود که در طول این چهار سال گرفتیم.


اما آنچه در مجموعه ورزشی «دینامو» مسکو کام ایران را تلخ کرد شکست چند باره آرمین هادی‌پور به تکواندوکار کره‌ای بود. با وجود اینکه بار‌ها کره‌ای‌ها را شکست داده‌اید، اما به نظر می‌رسد جون جانگ به گربه سیاه هادی‌پور تبدیل شده است.
درست نیست بگوییم گربه سیاه. این ساخته ذهن ماست. بله، جون جانگ تکواندوکار باهوشی است، نمی‌توان این مسئله را رد کرد. او هر بار یک ترفند جدید رو می‌کند و آنالیز کردنش سخت است وقتی هر بار به شیوه‌ای جدید متوسل می‌شود. باید برای او برنامه تازه‌ای درنظر بگیریم. می‌توانم بگویم برابر جون جانگ کمی بدشانس هستم و شاید همین مسئله در کنار زیرکی و باهوشی او باعث شده است چند مرتبه از جمله در رقابت‌های گرندپری مسکو موفق به شکست این تکواندوکار نشوم، اما بدون شک اگر در المپیک با او روبه‌رو شوم اجازه نمی‌دهم یک بار دیگر طعم برد را بچشد.


از مسیر کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ به عنوان ماراتن چهار ساله یاد کردید. حضور در این ماراتن و شرکت در مسابقات مختلف باعث شده است تقابل زیادی با حریفان داشته باشید؟ اگر چه بهترین‌ها در المپیک هستند، اما به نظر می‌رسد شناخت خوبی از آن‌ها داشته باشید. این مسئله چقدر می‌تواند در موفقیت تیم ملی در توکیو تأثیر داشته باشد؟
این هم خوب است و هم بد. حریفان ما در المپیک بدون تردید بهترین‌های تکواندو هستند، اما در واقع همان‌هایی هستند که در طول این چهار سال با آن‌ها به مبارزه پرداختیم و شناخت خوبی از روش مبارزه آن‌ها داریم و این می‌تواند کمک خوبی برای ما باشد. اما از سوی دیگر همان شناختی که ما از سایرین داریم، دیگر حریفان نیز از ما دارند و همین مسئله کار ما را برابر آن‌ها سخت‌تر می‌کند. المپیک یک پروسه جداست. ما این همه راه را طی کردیم و سختی را به جان خریدیم تازه به المپیک رسیدیم. اگر چه این نخستین تجربه من در المپیک است، اما بدون تردید این مرحله از همه مراحلی که پیشتر پشت سرگذاشتیم سخت‌تر است. در واقع برای میدان سختی، چون المپیک باید چند برابر قبل تلاش و تمرین کنیم. شاید هم به همین دلیل است که کادر فنی همه چیز را متحول کردند و تمرینات متفاوتی را در نظر گرفتند و چه از لحاظ روحی، روانی و چه فنی به شکلی متفاوت دارند برای المپیک برنامه‌ریزی و کار می‌کنند.


آرمین هادی‌پور به عنوان نخستین تکواندوکاری که سهمیه المپیک را در این رشته کسب کرد چه انتظاری از خود در رقابت‌های ۲۰۲۰ توکیو دارد؟
باید قبول کنیم هر ورزشکاری برای کسب مدال و رفتن روی سکو است که به میدان می‌رود. حالا تصورش را کنید میدان مبارزه المپیک باشد. چه کسی است که دوست ندارد پرچم کشورش را در المپیک به اهتزاز درآورد و با کسب مدال در این رقابت‌ها باعث افتخار کشورش نشود؟! بدون تردید من هم مثل همه ورزشکاران به دنبال کسب مدال المپیک هستم و دلم می‌خواهد با رفتن روی سکو در این رقابت‌ها و به اهتزاز در آوردن پرچم پر افتخار ایران عزیزمان دل مردم را شاد کنم، اما باید واقع‌بین بود. رسیدن به این موفقیت کار ساده‌ای نیست. باید خیلی بیشتر از همیشه تلاش کرد و تمرکز داشت. تکواندو ورزش لحظه‌هاست و من سعی می‌کنم با تمرکز و تلاش بیشتر بهترین عملکرد را از خود در این مسابقات به نمایش بگذارم و بتوانم باعث افتخار مردم کشورم شوم و دل آن‌ها را شاد کنم.


زمان زیادی تا آغاز رقابت‌های المپیک باقی نمانده است، در این اندک زمان باقی مانده چه انتظاری از مسئولان دارید؟
همانطور که گفتید تا المپیک زمان زیادی باقی نمانده است. بعد از المپیک هم بدون شک مثل همیشه خیلی زود به دست فراموشی سپرده می‌شویم، اما‌ ای کاش حداقل در این مدت مسئولان هوای ورزشکاران را داشته باشند تا با آرامش و خیالی راحت برای رسیدن به موفقیت در توکیو تمرین کنیم. هرچند می‌دانم در سایر رشته‌ها هم همه ورزشکاران تمام تلاش خود را می‌کنند، اما در تکواندو این را به چشم می‌بینم. بچه‌ها به سختی تمرین می‌کنند و هدفی جز کسب موفقیت ندارند، اما شرایط سخت است و ما هم نیاز به حمایت داریم. البته گفتند به هر ورزشکار ماهی ۵ میلیون تومان می‌دهند. این رقم زیادی نیست.‌ ای کاش در این فرصت باقیمانده تا المپیک ما از لحاظ روحی، روانی و... حمایت شویم. از مردم عزیز کشورم هم می‌خواهم در این مدت به ما روحیه دهند که برای رسیدن به موفقیت روحیه و انگیزه بالا بسیار مؤثر است و ما امروز به انرژی مثبت و همراهی مردم نیاز داریم.

  • 10:38
  • 1398/09/30
  • 29099